یـا فاطمه ای منشأ خیـر و بـرکات

مهر تـو بـود قبـولی صـوم و صلات

فرمـود نبـی خـدا گناهش بخشـد

هرکس که برای تو فرستد صلوات

با عرض تسلیت ایام سوگواری بانوی دوعالم حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به اطلاع میرساند مراسم عزاداری آن بزرگوار از روز شنبه دوم اردیبهشت تا روز پنجشنبه هفتم اردیبهشت در سالن اجتماعات این مدرسه با شرکت طلاب و عموم بانوان شهر، برگزار می شود.

وجاهدتم فی الله حق جهاده حتی اعلنتم دعوته و بینتم فرائضه وأقمتم حدوده و نشرتم شرائع أحکامه و سننتم سنته …   و فصل الخطاب عندکم و آیات الله لدیکم و عزائمه فیکم و نوره و برهانه عندکم و امره إلیکم.

(شهادت می دهم) که شما آنگونه که سزاوار بود جهاد کردید، تا آنجا که دعوت خداوند را آشکار نمودید، احکام الهی را روشن ساخته، حدود الهی را اقامه کردید،شریعت الهی را نشر دادید و سنتهای خداوندی را استوار نمودید… فصل الخطاب و آیات الهی نزد شماست، استوانه های خداوند در میان شماست، چنان که نور و برهان خداوند هم نزد شماست و امر خداوند به شما واگذار شده. بدین ترتیب از دید امام، معارف حق الهی را تنها در مکتب اهل بیت و پیامبر (علیهم السلام) می توان یاد گرفت. در این صورت تنها کسانی بر حقند که پیروی از مکتب و تعلیمات این خاندان پاک کرده باشند و گرنه مارق و از جاده حق کنار افتاده اند؛ فالراغب عنکم مارق واللازم لکم لا حق.

داستان درباره یک کوهنورد است که می خواست از بلندترین کوه ها بالا برود.
او پس از سالها آماده سازی، ماجراجویی خود را آغاز کرد ولی از آنجا که افتخار کار را فقط برای خود می خواست، تصمیم گرفت تنها از کوه
بالا برود.
شب بلندی های کوه را تماماً در بر گرفت و مرد هیچ چیز را نمی دید. همه چیز سیاه بود. و ابر روی ماه و ستاره ها را پوشانده بود.
همانطور که از کوه بالا می رفت، چند قدم مانده به قله کوه، پایش لیز خورد، و در حالی که به سرعت سقوط می کرد، از کوه پرت شد.
در حال سقوط فقط لکه های سیاهی را در مقابل چشمانش می دید.
و احساس وحشتناک مکیده شدن به وسیله قوه جاذبه او را در خود می گرفت.
همچنان سقوط می کرد و در آن لحظات ترس عظیم، همه ی رویدادهای خوب و بد زندگی به یادش آمد.
اکنون فکر می کرد مرگ چقدر به او نزدیک است.
ناگهان احساس کرد که طناب به دور کمرش محکم شد.
بدنش میان آسمان و زمین معلق بود و فقط طناب او را نگه داشته بود.
و در این لحظه ی سکون برایش چاره ای نمانده جز آن که فریاد بکشد:
” خدایا کمکم کن”
ناگهان صدایی پر طنین که از آسمان شنیده می شد، جواب داد:
” از من چه می خواهی؟ “
ای خدا نجاتم بده!
- واقعاً باور داری که من می توانم تو را نجات بدهم؟
- البته که باور دارم.
- اگر باور داری، طنابی را که به کمرت بسته است پاره کن!
… یک لحظه سکوت… و مرد تصمیم گرفت با تمام نیرو به طناب بچسبد.
گروه نجات می گویند که روز بعد یک کوهنورد یخ زده را مرده پیدا کردند.
بدنش از یک طناب آویزان بود و با دستهایش محکم طناب را گرفته بود.
او فقط یک متر با زمین فاصله داشت!
و شما؟
چه قدر به طنابتان وابسته اید؟
آیا حاضرید آن را رها کنید؟
در مورد خداوند هرگز یک چیز را فراموش نکنید.
هرگز نباید بگویید او شما را فراموش کرده.
یا تنها گذاشته است.
هرگز فکر نکنید که او مراقب شما نیست.
به یاد داشته باشید که او همواره شما را  با دست خود نگه داشته است.

به مناسبت شهادت بانو ” بنت الهدي صدر”
” آمنه ” ملقب به ” بنت الهدي صدر” در اسفند ماه 1316 در شهر کاظمين عراق و در دهه اول ماه محرم الحرام به دنيا آمد. شش ماه پس از تولد پدرش وفات يافت. نسبت پدري اش به امام موسي کاظم (ع) مي رسد. پدر ايشان آيت الله سيد حيدر فرزند آيت الله سيد اسماعيل صدر اصفهاني از مجتهدان نامدار بود که پس از آيت الله ميرزا محمد حسين شيرازي به مقام مرجعيت شيعيان رسيد. مادرش، فرزند آيت الله آل ياسين از روحانيان بزرگ زمان خود بود. رفتار او در دوران کودکي شباهتي به هم سن و سالانش نداشت. مادرش مي گفت: با هم سنهاي خود مشغول بازي نمي شد؛ بلکه هميشه با بزرگتر از خود هم صحبت بود. بنت الهدي با برادرش محمد باقر چهار سال فاصله سني داشت. سرنوشت اين خواهر و برادر از ولادت تا شهادت به هم گره خورده بود.
بنت الهدي صدر خواندن و نوشتن را در خانه از مادرش آموخت و در يازده سالگي به همراه دو برادر بزرگوارش سيد اسماعيل و سيد محمد باقر براي علم آموزي رهسپار نجف اشرف شد  و تحصيلات خود را در زمينه فقه، علم حديث، اخلاق، تفسير و سيره نزد محمد باقر دنبال کرد. برادرش وي را با  عربي آشنا کرد تا آنجا که در نوجواني توانايي نوشتن شعر نو را پيدا کرد. او علاوه بر اين برجستگيهاي علمي، هنر بافندگي و خياطي را خوب مي دانست و براي برادر زاده هاي خود لباس مي دوخت. دست پخت ايشان هم زبانزد همه بود. بنت الهدي همه امور مربوط به خانواده را انجام مي داد. يک بار خانواده مي خواست منزل را تعويض و خانه ديگري را اجاره کند؛ اما به دليل گراني خانه، از اين کار صرف نظر شد و علويه شهيده، …

ادامه »

چهار شمع به آرامی می‌سوختند و با هم گفتگو می‌کردند.
محيط به قدری آرام بود که گفتگوی شمع‌ها شنيده می‌شد.
اولين شمع می‌گفت: من «دوستی» هستم اما هيچکس نمی‌تواند مرا شعله‌ور نگاه دارد و من ناگزير خاموش خواهم شد.
شمع دوستی کم نورتر و کم نورتر شد و خاموش گشت.

شمع دوم می‌گفت: من «ايمان» هستم اما اغلب سست می‌گردم و خيلی پايدار نيستم.
در همين زمان نسيمی آرام وزيدن گرفت و او را خاموش کرد.

شمع سوم با اندوه شروع به صحبت کرد:
من «عشق» هستم ولی قدرت آن را ندارم که روشن بمانم. مردم مرا کنار می‌گذارند و اهميت مرا درک نمی‌کنند.
آنها حتی فراموش می‌کنند که به نزديکان خود عشق بورزند!
و بی درنگ از سوختن باز ايستاد.

در همين لحظه کودکی  وارد اتاق شد. چشمش به شمع‌های خاموش افتاد و گفت: شما چرا نمی‌سوزيد! مگر قرار نبود تا انتها روشن بمانيد؟
و ناگهان به گريه افتاد.

با گريه کودک شمع چهارم شروع به صحبت کرد و گفت:
نگران نباش! تا زمانی که شعله من خاموش نگردد شمع‌های ديگر را روشن خواهم کرد.
” من اميد هستم. “
کودک، با چشم‌هائی که از شادی می‌درخشيدند، شمع اميد را در دست گرفت و دوستی، ايمان و عشق را شعله‌ور ساخت.

شمع ”اميد“ زندگی شما هرگز خاموش نگردد تا هميشه آکنده از ”دوستی، ايمان و عشق“ باشيد.

فرهنگ کار، پيشرفت و توسعه به مانند نسخه‌هاي بهداشت جهاني، همه گير نيست اما يکي از اصول توليد ثروت ملي همپوشاني فرهنگ ملي با توليد ثروت است که مي‌تواند ما را از دور باطل و بي‌مبناي توزيع عادلانه فقر برهاند.

بنابر يک گزاره بين‌المللي استراتژيک، پيشرفت يک جامعه با فرهنگ کار و توليد مردمانش رابطه مستقيمي دارد. اگر سنگاپور در هر سال فقط معادل 100 ميليارد دلار نرم‌افزار مي‌فروشد و اگر مردم ژاپن بيش از 1500 تريليون ين در حساب‌هاي پس‌انداز خود پول دارند و اگر چيني‌ها امروز بيش از 40 درصد بازار واردات آمريکا را به توليدات خود اختصاص داده‌اند، بدون ترديد فرهنگ کار و توليد در اين کشورها يکي از دلايل موفقيت‌هاي عظيم اقتصادي آنها بوده است.
دهه چهارم انقلاب دهه پيشرفت و عدالت است. رهبر معظم انقلاب در اين دهه متناسب با مفاهيم و نشانه هاي اين گفتمان هر ساله يکي از بايسته هاي پيشرفت کشور و تحقق عدالت را پر رنگ نموده اند. سال حرکت به سمت اصلاح الگوي مصرف، سال همت مضاعف، کار مضاعف ، سال جهاد اقتصادي و امسال يعني سال 1391 را نيز معظم له در پيام نوروزيشان به نام سال توليد ملي حمايت از کار و سرمايه ايراني مزين نمودند. مطمئنا براي پيشرفت کشور مجاهدت اقتصادي تمام شدني نيست. مقام معظم رهبري از همين رو ضمن تقسيم بندي و تفکيک شقوق مختلف اين جهاد، حمايت از توليد ملي را يکي از بخش هاي مهم جهاد اقتصادي دانستند و فرمودند: “شعار امسال، «توليد ملي، حمايت از كار و سرمايه‏ ايراني» است. ما بايد بتوانيم از كارِ كارگر ايراني حمايت كنيم؛ از سرمايه‏‌ سرمايه‌دار ايراني حمايت كنيم؛ و اين فقط با تقويت توليد ملي امكان‏‌پذير خواهد شد. سهم دولت در اين كار، پشتيباني از توليدات داخليِ صنعتي و كشاورزي است. سهم سرمايه‌داران و كارگران، تقويت چرخه‏‌ توليد و اتقان در كار توليد است. و سهم مردم - كه به نظر من از همه‌ اينها مهم‌تر است -

ادامه »

یک سال گذشت ولی آقا نیامد یک سال گذشت ولی شیعه باز هم غریب و مظلوم ماند…

خدایا می خواهم امسال هم دعای اولم، فرج مولایم باشد به امید استجابت.

می خواهم برای مظلومین عالم دعا کنم برای مردم بحرین برای تمام شیعیان جهان

یا مقلب القلوب و الابصار،

یا مدبر اللیل والنهار،

یا محول الحول والاحوال ،

حول حالنا الی احسن الحال

خدایا قلب ما و دیدگان ما را، روشن به جمال دلربای مهدی فاطمه (عج) کن

خدایا روز و شب ما را به تلاش برای ظهور  مولایمان تدبیر کن

خدایا احوال ما را آنگونه که رضایتت و رضایت حجّتت در آن باشد، محول کن

خدایا حال ما را و حال تمام شیعیان را با فرج و ظهورش به احسن حال تبدیل نما… الهی آمین

دلنوشته

پرنده ای به رسالت مبعوث شد
خداوند گفت : ”ديگر پيامبری نخواهم فرستاد، از آن گونه كه شما انتظار داريد“
اما جهان ديگر بی پيامبر نخواهد ماند
و آن گاه پرنده اي را به رسالت مبعوث كرد. پرنده آوازی خواند كه در هر نغمه اش خدا بود. عده ای به او گرويدند و ايمان آوردند
و خدا گفت ”اگر بدانيد، حتی با آواز پرنده ای می توان رستگار شد“

خداوند رسولی از آسمان فرستاد، باران نام او بود
همين كه باران، باريدن گرفت، آنان كه اشك را ميشناختند، رسالت او را دريافتند، پس بی درنگ توبه كردند و روح شان را زير بارش بی دريغ خدا شستند.
خدا گفت: ”اگر بدانيد با رسول باران هم می توان به پاكی رسيد“

خداوند پيغامبر باد را فرستاد، تا روزی بيم دهد و روزی بشارت.
پس باد
روزی توفان شد
و روزی نسيم
و آنان كه پيام او را فهميدند روزی در خوف و روزی در رجا زيستند

خدا گلی را از خاك برانگيخت
تا معاد را معنا كند
و گل چنان از رستخيز گفت كه از آن پس هر مومنی كه گلی را ديد، رستاخيز را به ياد آورد.
خدا گفت:“اگر بفهميد تنها با گلی قيامت خواهد شد“

خداوند يكی از هزار نامش را به دريا گفت
دريا بی درنگ قيام كرد
و سپس چنان به سجده افتاد
كه هيچ از هزار موج  او باقی نماند

خدا گفت: ”آن كه به پيغمبر آب ها اقتدا كند  به بهشت خواهد رفت“
و به ياد دارم
كه فرشته ای به من گفت: ”جهان آكنده از فرستاده و پيغمبر و مرسل است”

اما هميشه كافری هست تا باران را انكار كند
و با گل بجنگد
تا پرنده را دروغگو بخواند
و باد را مجنون و دريا را ساحر .

اما “ هم امروز ايمان بياور
كه پيغمبر آب و رسول باران و
فرستاده باد برای ايمان آوردن تو كافی است“

وقتی«  شکوفه» ای بر شاخه ای می شکفد، وقتی« جوانه» ای بر ساقۀ درختی می روید، نوید« بهار» را می دهد، اصلاً خودش بهار است….
گاهی یک« فصل»، در یک«گل» خلاصه می شود و یک بهار در یک شکوفه می گنجد.
فکر می کنید ما در کدام فصل زندگی به سر می بریم؟ آیا در« رویش بهاری» هستیم؟ یا در « رسیدن تابستانی»؟
در خزان پاییزیم، یا خواب زمستانی؟…..
روزی همچون طراوت بهاری، بر چهرۀ کودکانه عمرمان، شبنم حیات می پاشیم، روزی شاهد« بلوغ زندگی» در تابستان داغ جوانی هستیم، یک روز هم، سستی و ضعف نیرو ها و ریزش برگهای شاداب جوانی، خبر از« پاییز عمر» مان می دهد.
و….. بالاخره یک روز هم« برف پیری» بر ارتفاعات سر و صورتمان می نشیند و چهرۀ زمستانی به ارمغان می آورد.
راستی….. بهارمان چه زود گذشت!……حیف!
نمی دانم اکنون در تابستانی یا پاییز؟ شاید هم در زمستان.
زمان« برداشت»، کی است؟
شکوفه های عمرمان کی میوه خواهد شد؟
کشت های بهاره را کی درو خواهیم کرد؟   
آ یا«صیفی جات» زندگیمان رسیده است، یا هنوز کال است؟
نمی دانم چرا این بار، قلم اینگونه می چرخد و این سان می نویسد؟
بگذار به حال و هوای خودش و به سیاق سابق برگردد، آنطوری بهتر و صیمیمی تر است.
وقتی نگاهی به عقب می اندازیم و روز ها و سالهای گذشته را محاسبه می کنیم، در عین حال که سالیان درازی است، ولی گویا همین دیروز بود که کودک بودیم، مدرسه می رفتیم، مشق می نوشتیم، امتحان می دادیم و کارنامه می گرفتیم. گویا همین دیروز بود که روز های عید، لباس نو می پوشیدیم و« عیدی» می گرفتیم و قلک خود را پر می کردیم.
عجب!….. چه زود گذشت!
زود که نه، مثلاً بیست سال، سی سال، یا کمتر و بیشتر است، ولی چنان غرق زندگی بودیم که « گذشت عمر» را ندیدیم.
بهار و پاییز زندگیمان هم همینطور است.
گویا دیروز بود که صبح بیدار شدیم، دیدیم برف، همه جا را سفید پوش کرده است.
گویا دیروز بود که« سال تحویل» را در کنار بستگان و پای رادیو یا تلویزیون گذراندیم.
روز های باقی ماندۀ سال هم به همین سرعت خواهد گذشت و باز سالی نو و روزی نو و نوروزی نو، ولی ما…؟ همان کهنۀ دیروز ، همان تغییر نیافته و تحول نپذیرفتۀ پارسال…..
ای دریغ!
می گویی:« خوب ، چه کنیم؟»
می گویم:
آیا نمی شود چهار فصل زندگیمان، پر بار و با نشاط باشد؟
نمی شود زمستانمان هم« بهار» باشد؟
اشکال کار در اینجاست که« برزگر» خوبی نیستیم و نمی دانیم« نهال وجود» خود را چگونه آبیاری کنیم و برویانیم، تا همیشه سبز بماند و میوه دهد، زمستان هم خرّم و با طراوات باشد، اگر باغبانی می دانستیم، اینقدر زود پژمرده نمی شدیم……
خیلی ها پس از مرگشان هم زنده اند و میوه و ثمر می دهند.
برای آنان، زمستان هم« بهار» است…..خوشا به حالشان!

( برگرفته از کتاب همدلی تا همراهی)

آموزش زنان در دولت علوی
در دولت علوی نیز مبارزه با جهل و بی سوادی در اولویت بود. اصرار امام به این بود که جهل راریشه کن کند و علم را به جای آن در مغزها جایگزین سازد. جهان اسلام همه آشیان علم گردد وگرنه دست کم مراکز حکومت اسلامی کانون علم باشد. و درس نخوانده و تحصیل نکرده شاغل شغلی در دولت نباشد. امام علی علیه السلام در خطبه ای که ذکری از آل محمدصلی الله علیه وآله و آشیانه آن ها می کندمی فرماید:
«فانهم عیش العلم و موت الجهل. هم الذین یخبرکم حکمهم عن علمهم و صمتهم عن منطقهم…» (47)
آنان حیات علم و مرگ جهل اند، آنان که حکمشان شما را از علمشان و خاموشی شان ازگفتارشان و ظاهرشان از باطنشان آگاه می سازد.
بر اهل دقت فرق عبارت «عیش علم » با تعبیرات دیگر مثل عالم اند و ذوعلم اند، پوشیده نیست. کسی «عیش علم » خواهد بود که تمام زندگیش مصروف علم شود و وسایل تحصیل علم رافراهم کند، اهل علم را تشویق کند و آن ها را بزرگ شمارد و راه به کوی علم برای همه باز کند.
از این رو دربار کوفه در عهد امام علیه السلام غلغله ای از علم و تعلم بوده و شعاع علمش تا امروزمی تابد. چه نشانی بهتر از «نهج البلاغه » که جمع آوری اندکی از بسیار کوفه است و تاکنون مانده و هنوزستاره وار می درخشد و بر همه تفوق دارد.
به طور کلی، این خاندان معدن علم و معارف و گنجینه حکمت بوده اند وابستگان به این بیت نیز عمدتا همه از فضل و کمال آنان بهره مند بوده و همسران و دختران این خاندان عالم ترین وفاضل ترین زنان زمان خود بوده اند که چند نمونه از آنان را در زیر می آوریم:
ام کلثوم
او که دختر امیرالمؤمنین علیه السلام و فاطمه زهراعلیها السلام است در سال ششم هجری به دنیا آمد و در سال 54 هجری در حال حیات برادرانش امام حسن و امام حسین علیهما السلام در مدینه رحلت فرمود. صاحبان کتب انساب و سیره، او را زینب صغری، ام کلثوم کبری و رقیه نامیده اند. (48)
ام کلثوم را در زمره اصحاب رسول خدا نیز ذکر کرده اند. (49) لیکن ابن سعد او را از جمله کسانی نام برده که از غیر رسول خداصلی الله علیه وآله روایت کرده اند. (50) مرحوم مامقانی درباره او می نویسد:
«زنی جلیل القدر زیرک و بلیغ بود و من او را از ثقات می دانم » (51)
زینب کبری
دختر امیرالمؤمنین علیه السلام و فاطمه زهراعلیها السلام است و یکی دیگر از

ادامه »