ای یوسف فاطمه! در آستانه شهادت جد غریبتان امام صادق (صلوات الله علیه) یاد این روایت افتادم که فرمود: «کونوا لنا زینا و لا تکونوا لنا شینا» …

اما چه گویم از اعمالم! اعمالی که دل شما را به درد آورده! اعمالی که چشمان مبارکتان را بهاری کرده!! …

بیش از این خجالت می کشم تا چیزی بگویم! اما …

اما در قرآن کریم خوانده ام: (يا عبادی الذين أسرفوا علی أنفسهم لا تقنطوا من رحمة الله إنّ الله يغفر الذنوب جميعاً «سوره زمر، آيه 53»)

پس ای عزیز ما! و ای امام غریب ما! عاجزانه از درگاه کریمتان می خواهیم و امیدمان این است تا دستانمان را بگیری و در صراط مستقیم قرار دهی … یا من عادتک الإحسان و سجیتک الکرم، أغثنا و أدرکنا بحق أمک الزهراء المظلومة …