تو را دوست دارم
خدا: بنده من! نماز شب بخوان و آن یازده رکعت است.
بنده: خدایا! خسته ام، نمی توانم.
بنده من! دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخوان.
خدایا! خسته ام، برایم مشکل است نیمه شب بیدار شوم.
بنده من! قبل از خواب این سه رکعت را بخوان.
خدایا! سه رکعت زیاد است.
بنده من! فقط یک رکعت نماز وتر بخوان.
خدایا! امروز خیلی خسته ام! آیا راه دیگری ندارد؟
بنده من! قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان کن و بگو :یا الله.
خدایا! من در رختخواب هستم. اگر بلند شوم خواب از سرم می پرد.
بنده من! همانجا که دراز کشیده ای تیمم کن و بگو: یا الله.
خدایا! هوا سرد است. نمی توانم دستانم را از زیر پتو در بیاورم.
بنده من! در دلت بگو یا الله! ما نماز شب برایت حساب می کنیم.
بنده اعتنایی نمی کند و می خوابد …
ملائکه من! ببینید من آن قدر ساده گرفته ام، اما او خوابیده است.
چیزی به اذان صبح نمانده
او را بیدار کنید، دلم برایش تنگ شده است، امشب با من حرف نزده.
خداوندا! دوبار او را بیدار کردیم، اما باز خوابید.
ملائکه من! در گوشش بگویید پروردگارت منتظر توست.
پروردگارا! باز هم بیدار نمی شود!
اذان صبح را می گویند. هنگام طلوع آفتاب است! ای بنده من، بیدار شو نماز صبحت قضا می شود. خورشید از مشرق سر بر می آورد.
ملائکه: خداوندا! نمی خواهی با او قهر کنی؟
او جز من کسی را ندارد … شاید توبه کرد.
بنده من! تو به هنگامی که به نماز می ایستی من آنچنان گوش فرا می دهم که انگار همین یک بنده را دارم و تو چنان غافلی که گویا صدها خدا داری.
” خداوند از توبه بنده اش بیش از عقیمی که صاحب فرزند شود و گم کرده ای که گم شده اش را پیدا کند خوشحال می شود.”
صبح صادق / شماره 519

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

بـاز این چه نـوحه و چه عـزا و چه ماتـم است

هیجانها، مشکلات کوتاه مدت روانی – فیزیولوژیکی هستند که منشأ ایجاد آنها معمولا بیرونی است، ولی به ندرت یک عامل درونی را نیز می توان در ایجاد یک هیجان خاص، مؤثر دید.
حالتهایی مثل ترس، اضطراب، غم، شعف، خشم و … هیجان نام دارند. وقتی کودک می گوید می ترسم، ما از او می پرسیم که از چه می ترسی؟ و او می گوید من از تاریکی یا درد یا تنهایی می ترسم، به منشأ بیرونی اشاره می کند. ولی واکنشهای مربوط به آن را به صورت فیزیولوژیکی یا روانی در رفتار کودک می توان مشاهده کرد. هیجانها از دوره کودکی در نوزادان شناسایی شده اند و همه انسانها …

صفحات: 1· 2

مباحثه راه تحقیق را براى محقق و دانشجو هموار و برخورد آراء واندیشه ها را براى او تجربه مى كند، بلند نظرى و تحمل عقاید دیگران را به او مى آموزد.
واضح و روشن است که هر کاری، راه و رسم و فوت و فن خودش را دارد. انجام هر کاری شرایط خودش را می خواهد و برای اینکه شما بتوانید از آن کار سربلند بیرون بیایید باید در مسیر صحیح و درست و با علم و چشم باز اقدام کنید.

از طرف دیگر،

ادامه »

مقام معظم رهبری سال 1390 را سال « جهاد اقتصادی» نامیدند. این تعبیر از دو واژۀ « جهاد و اقتصاد» تشکیل شده است. این اصطلاح برای اولین بار توسط رهبر فرزانه انقلاب اسلامی ابداع و وارد اصطلاحات دانش اقتصادی شد. واژۀ« جهاد» از ریشه« ج-ه-د» به معنی کوشش، مبارزه و فعالیت است. این کوشش و مبارزه می تواند درعرصه های گوناگونی صورت گیرد؛ از جمله

ادامه »

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

اللهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی

الإمام التقی النقی و حجتک علی من فوق الأرض و من تحت الثری

الصدیق الشهید صلوة کثیرة تامة نامیة متواصلة متواترة مترادفة

کأفضل ما صلیت علی أحد من أولیائک

السلام علیک

یا ابا الحسن یا علی بن موسی أیها الرضا یابن رسول الله

یا حجة الله علی خلقه یا سیدنا و مولانا

إنا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک إلی الله

و قدمناک بین یدی حاجاتنا

یا وجیهاً عند الله اشفع لنا عند الله

سخن ز عالم آل محمد (ص) است

بیار حاجت خود هر چه بی حد است

بیا که باز امیر حجازمان آمد

بخوان که قبله راز و نیازمان آمد

به فلکیان برسانید که از ره ملکوت

و از بهشت برین سرو نازمان آمد

بخوان تمامی بیچارگان عالم را

که دادخواه دل و چاره سازمان آمد

به خستگان و غریبان و ناامیدان هم

خبر دهید که محرم به رازمان آمد

به مکتب علوی، اصل شیعه رضوی است

که پشتوانه توحید سازمان آمد

جلوه ابتدا امام رضاست

حُسن غیب خدا امام رضاست

گشته دینش به نزد حق کامل

هر که را مقتدا امام رضاست

آن که آنی ز مهربانی خویش

نیست از ما جدا امام رضاست

آن که با زائرین خود پیمان

بسته از ابتدا امام رضاست

بعد موسی سفینه دین را

به خدا ناخدا امام رضاست

*  *  *  *  *

ای ملائک کبوتر حرمت

چشم آدم به گندم کرمت

نه خراسان فقط که ملک خداست

عالمی زیر سایه کرمت

تو مسیحای آل فاطمه ای

که مسیحا دمد ز فیض دمت

هیچ کس را نمی کنی نومید

به جوادت اگر دهد قسمت

ای کاش حرم بودم و مهمان تو بودم

ای کاش که زوار خراسان تو بودم …

اللهم عجل لولیک الفرج

بحق علی بن موسی الرضا (صلوات الله علیهم)

ماه ذى القعدة، نخستین ماه از ماههاى حرام است که در آنها جنگ، حتّى با دشمنان اسلام حرام است؛ مگر این که جنگ بر مسلمین تحمیل شود (سه ماه دیگر از ماههاى حرام، ذى الحجّة، محرّم و رجب است). آتش بس در این چهار ماه وسیله اى براى آرامش جامعه و توفیق براى حجّ و عبادت، حلّ مشکلات اقتصادى و بازنگرى در امر جنگ و یافتن نقطه ی پایان براى آن و سپس مرهم نهادن بر زخم هاى جانکاه ناشى از آن است.

ادامه »

بسم الله الرحمن الرحیم

ماه ذی القعده از یک سو با ولادت امام رضا (صلوات الله علیه) و ولادت حضرت معصومه (علیها سلام)، یاد آور ایام سرور است که با ضمیمه ی مرگ اشعث بن قیس، این سرور دو چندان می شود. شهادت امام رضا (صلوات الله علیه) [بنا به نقلی] و شهادت امام جواد (صلوات الله علیه)، روزهای اندوه و غم در این ماه است.

جنگ بدر صغری، جنگ بنی قریضه، صلح حدیبیه، حرکت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) برای حجة الوداع رویدادهای مهمی از تاریخ اسلام در این ماه است.

در مجموع روزهای 1 ، 9 ، 11 ، 23 ، 25 ، 26 و 30 دربردارنده ی روزهای مهم این ماه می باشد.

اول ذی القعدة

1) ولادت حضرت معصومه (علیها سلام)

در این روز در سال 173 هجری، کریمه ی اهل بیت، حضرت فاطمه ی معصومه (سلام الله علیها) به دنیا آمده است.

2) جنگ بدر صغری

در این روز در سال 4 هجری، جنگ «بدر صغری» واقع شد که به آن «بدر الموعد» و «بدر الثالثة» نیز می گویند.

در پايان جنگ «احد»، ابوسفيان رو به مسلمانان كرد و گفت: سال ديگر همين موقع ما در بيابان «بدر» به هم خواهيم رسيد، و انتقام بيشتری خواهيم گرفت. مسلمانان به دستور پيامبر (صلوات الله علیه) آمادگی خود را برای دفاع اعلام كردند. يك سال تمام از موعد گذشت، و ابوسفيان كه رئيس قبيله ی قريش بود، با مشكلات گوناگونی دست به گريبان شده بود. «نعيم بن مسعود» كه با طرفين روابط دوستانه داشت، وارد مكه گرديد. ابوسفيان از او خواهش نمود كه فوراً به مدينه برگردد، و محمد را از تصميم خروج از مدينه بازدارد، و نيز افزود كه امسال ترك مكه برای ما مقدور نيست، و تظاهرات و مانورهای نظامی محمد، در نقطه ی «بدر» كه بازار عمومی عرب است موجب شكست ما خواهد بود. «نعيم»، به هر غرض بود به مدينه بازگشت، ولی سخنان او كوچكترين اثری در روحيه ی پيامبر نگذاشت. پيامبر با هزار و پانصد سرباز و چند رأس اسب و مقداری كالای بازرگانی در آغاز ماه ذی العقدة الحرام سال چهارم هجرت، در سرزمين «بدر» فرود آمد، و هشت روز تمام در آنجا كه همگی مصادف با بازار ساليانه ی عمومی عرب در «بدر» بود اقامت گزيد، و مسلمانان كالاهای تجارتی را فروختند و سود هنگفتی نيز بردند. سپس مردمی كه از اطراف آمده بودند متفرق گشتند، ولی ارتش اسلام همچنان در انتظار ورود ارتش مكه بود. گزارشهائی به مكه رسيد كه حاكی از ورود محمد (صلوات الله علیه) به زمين «بدر» بود. سران حكومت مكه چاره نديدند جز اينكه برای حفظ آبرو، سرزمين مكه را به قصد «بدر» ترك كنند. ابوسفيان با تجهيزات كافی تا «مرالظهران» آمد، ولی قحط و غلا را بهانه قرار داد و از نيمه ی راه بازگشت. بازگشت ارتش شرك به قدری زننده بود، كه «صفوان» به ابوسفيان اعتراض كرد و گفت: ما با اين عقب نشينی تمام افتخاراتی را كه كسب كرده بوديم از دست داديم؛ و اگر تو در سال گذشته وعده نبرد نداده بودی ما دچار چنين شكست معنوی نمي شديم.

3) مرگ اشعث بن قیس

در شب اول این ماه در سال 40 هجری، اشعث بن قیس کندی به درکات جحیم شتافت. امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: «اشعث بن قیس در قتل أمیرالمؤمنین (علیه السلام) شریک بود، و دخترش «جعده» امام حسن (علیه السلام) را مسموم کرد، و پسرش «محمد» در قتل امام حسین (علیه السلام) شریک بود.»

اشعث در سال 10 هجری با جمعی از قبیله ی خود اسلام آورد، و بهد از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مرتد شد. ابوبکر او را دستگیر کرد و خواهر نابینایش را به شرط همسری به او داد. از این زن «جعده» و «محمد» به دنیا آمدند، که جعده قاتل امام حسن (علیه السلام) شد و محمد جزء لشکر عمر سعد در کربلا بود. و در دستگیری جناب مسلم بن عقیل (علیه السلام) نیز نقش بسزایی داشت.

نهم ذی القعدة

نامه ی حضرت مسلم (علیه السلام) به امام حسین (صلوات الله علیه)

در این روز در سال 60 هجری، جناب مسلم بن عقیل (علیه السلام) 27 روز قبل از شهادتش، نامه ای برای امام حسین (صلوات الله علیه) نوشت و به آن حضرت خبر داد که 18000 نفر با او بیعت کرده اند.

عن امیر المؤمنین [علیه السلام] :

إِنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ سِبْطَا هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ هُمَا مِنْ مُحَمَّدٍ كَمَكَانِ الْعَيْنَيْنِ مِنَ الرَّأْسِ

وَ أَمَّا أَنَا فَكَمَكَانِ الْيَدَيْنِ مِنَ الْبَدَنِ

وَ أَمَّا فَاطِمَةُ فَكَمَكَانِ الْقَلْبِ مِنَ الْجَسَدِ

مَثَلُنَا مَثَلُ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِق

حسن و حسين دو سبط اين امت هستند، و آن دو نسبت به پيامبر [صلى اللَّه عليه و آله و سلم] مانند دو چشم نسبت به سر هستند، و من مانند دو دست نسبت به بدن هستم، و فاطمه مانند قلب نسبت به جسد است. مَثل ما مَثل كشتى نوح است كه هر كس بر آن سوار شد نجات يافت، و هر كس از آن بر جا ماند غرق شد.

(صحیفه فاطمیه،ص 23)

و چه نیکو فرموده حافظ شیرین سخن :

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح

ورنـــه طـوفــان حــوادث ببــرد بنیـــادت